Η έλευση ενός παιδιού σε ένα ζευγάρι, είναι ίσως ο σημαντικότερος σταθμός του κύκλου ζωής της οικογένειας. Με τον γάμο τα πράγματα πλέον δεν αλλάζουν και πολύ, καθώς τα νέα ζευγάρια γνωρίζονται ήδη καλά μεταξύ τους, ενώ συνήθως συγκατοικούν πριν προχωρήσουν στο στάδιο του γάμου.
Με την έλευση ενός παιδιού όμως όλα αλλάζουν: Αρχικά θα πρέπει να σκεφτεί κανείς ότι όλοι μετακινούνται κατά μια γενιά πάνω. Οι σύζυγοι γίνονται γονείς, οι γονείς παππούδες, τα αδέρφια θείοι κοκ. Έτσι, το νέο μέλος θα πρέπει να ενσωματωθεί στην οικογένεια ενώ τα μέλη της θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τους ρόλους και τις σχέσεις τους.
Επαναπροσδιορισμός χρειάζεται επίσης και σε σχέση με πρακτικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα νέα δεδομένα των ευθυνών, της εργασίας των συζύγων αλλά και του ελεύθερου χρόνου τους, αφού όλα πλέον θα είναι διαφορετικά. Οι καθημερινές ευθύνες, οι δουλειές του σπιτιού, η φροντίδα του μωρού και οι εργασίες των συζύγων θα πρέπει να επανασυντονιστούν με τρόπο λειτουργικό για όλη την οικογένεια. Ο φόρτος εργασίας αυξάνεται και για τους δύο, οι κοινωνικές συναναστροφές περιορίζονται, οι γονείς εστιάζουν στο ρόλο τους ως γονείς ενώ ακόμη και τα ωράρια προσαρμόζονται στις ανάγκες του μωρού.
Πέραν όμως των προφανών με έναν τρόπο πρακτικών αλλαγών, υπάρχουν και αλλαγές που σχετίζονται με τη συναισθηματική σχέση του ίδιου του ζευγαριού. Το νέο μέλος θα χρειάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό τη συνεχή αρχικά φροντίδα τουλάχιστον του ενός από τους δύο γονείς (συχνά της μητέρας), με αποτέλεσμα συχνά να δημιουργείται απόσταση ανάμεσα στο ζευγάρι και να απειλείται η συζυγική σχέση. Αν οι δύο σύζυγοι δεν είναι σε θέση να ωριμάσουν ταυτόχρονα και να ενσωματώσουν το ρόλο του γονέα δίχως να παραγκωνίσουν αυτόν του συντρόφου, υπάρχει πιθανότητα η συντροφική σχέση να βρεθεί σε δεύτερη μοίρα. Οι συγκρούσεις συχνά αυξάνονται λόγω της κούρασης ή/και της αυπνίας, ειδικά τον πρώτο καιρό, ενώ οι προσωπικές στιγμές του ζευγαριού συρρικνώνονται. Όλο αυτό αποτυπώνεται στη συντροφική σχέση, ενώ καταγράφεται και ερευνητικά, αφού τα ζευγάρια που έχουν αποκτήσει πρόσφατα παιδί δηλώνουν χαμηλότερο βαθμό ικανοποίησης από τη συντροφική σχέση, σε σχέση με το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Σε όλη αυτή την κατάσταση προστίθενται κάθε φορά και νέα δεδομένα που έχουν να κάνουν με τα αναπτυξιακά στάδια του παιδιού που διαδέχονται το ένα το άλλο που δημιουργούν άγχος, αναστάτωση, ανάγκη για αναδόμηση και αναπροσαρμογές αλλά και νέες προκλήσεις τις οποίες το ζευγάρι θα πρέπει να μπορεί να διαχειριστεί με τρόπο λειτουργικό για την διατήρηση της ισορροπίας στην οικογένεια.
Είναι σημαντικό παρόλα αυτά να αναφερθεί ότι παρά τις αλλαγές και τις προκλήσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω, συνολικά δε βλέπουμε δραματικές αλλαγές στις σχέσεις, αφού οι συντροφικές σχέσεις που ήταν καλές πριν το παιδί συνήθως εξακολουθούν να παραμένουν καλές, ενώ εκείνες που ήταν προβληματικές, εξακολουθούν να είναι το ίδιο ή περισσότερο προβληματικές – καθώς οι όποιες δυσκολίες και προβλήματα συχνά γιγαντώνονται με τις ριζικές ανακατατάξεις που φέρνει μαζί της το νέο μέλος.
Αυτό που παίζει ουσιαστική σημασία στη δυνατότητα των συντρόφων να διαχειριστούν τις προαναφερόμενες προκλήσεις, είναι η ωριμότητα, η ετοιμότητα να «μετακινηθούν» από την ατομικότητα τους και η διάθεση τους να δημιουργήσουν τις κατάλληλές εκείνες συνθήκες ώστε να ενσωματωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το νέο μέλος στην οικογένεια.
Σε κάθε περίπτωση οι νέοι γονείς θα πρέπει να βρουν τρόπο να ισορροπήσουν – κάτι εφικτό εάν υπάρχει καλή διάθεση και επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι. Αφού αρχικά αφήσουν πίσω τους τις – συχνά μη ρεαλιστικές – προσδοκίες του πως θα είναι η ζωή με ένα παιδί, οι νέοι γονείς είναι σημαντικό να δημιουργήσουν στιγμές απόλαυσης και ευχαρίστησης μέσα στο πλαίσιο της νέας τους ζωής και καθημερινότητας. Έτσι, θα πρέπει να κάνουν πράγματα μαζί ως ζευγάρι αλλά και ατομικά, να μιλούν ανοιχτά για τα συναισθήματα τους, να προσπαθούν να κατανοήσουν την οπτική του συντρόφου τους όταν εκφράζει παράπονα ή δυσαρέσκεια χωρίς κριτική διάθεση και φυσικά να ζητούν βοήθεια όταν τη χρειάζονται.
